Rozwój duchowy człowieka

Wszyscy mamy wiele pragnień. Jednym z nich jest samorealizacja i osiągnięcie szczęścia. Zastanawiamy się jak tego dokonać. To pytanie jest stawiane przez nas wielokrotnie i jakże często nie możemy znaleźć na nie odpowiedzi. W życiu codziennym cały czas dążymy do tego, aby posiadać jeszcze więcej pieniędzy, jeszcze więcej akceptacji ze strony innych ludzi, więcej od nich miłości i więcej spokoju. Kolejnym pytaniem jest poznanie terminu, kiedy nastąpi ten moment, gdy stwierdzimy, że posiadamy już wszystko, do czego tak usilnie dążyliśmy cały czas. Otóż ten moment to osiągnięcie absolutnego szczęścia. Cóż zatem oznacza absolutne szczęście. Tak naprawdę mało jest ludzi, którzy to wiedzą, którzy tego doświadczają.

Dla jednych szczęście to właśnie posiadanie samochodu, dużego domu z basenem, atrakcyjnej partnerki, wysokiego stanowiska w pracy. Dla innych szczęście może mieć bardziej wysublimowaną postać: kochająca się rodzina, dobra praca, grono wspaniałych przyjaciół. Dla jeszcze innych absolutne szczęście osiągane jest, gdy zostaje się świętym. Są wreszcie też tacy, dla których oznacza ono stan bycia oświeconym. Niektórzy na pewno stwierdzą, że są szczęśliwi i do szczęścia nic im więcej nie jest potrzebne.

Niewątpliwie rozwój duchowy jest nieustannym podnoszeniem jakości życia. Dla jednych wysoka jakość życia może oznaczać dużą ilość dóbr materialnych, udane życie rodzinne, zawodowe. Inni, aby osiągnąć wysoką jakość życia, zostają zakonnikami, joginami, ascetami. Otóż szczęście jest jedno. Zdrowie, spełnienie, przyjemność, zadowolenie, dostatek, radość, miłość, wolność, pewność, szczęśliwość i wiele innych rzeczy składających się na życie pełne, szczęśliwe, wysokiej jakości. Rozwój duchowy oznacza nie tylko urzeczywistnienie w naszym życiu prawdy, miłości czy sprawiedliwości. To jest również urzeczywistnienie dostatku materialnego i przyjemności płynącej z wykonywania danych czynności. Natomiast w piramidzie potrzeb Maslowa potrzeby duchowe, nazywane inaczej samotranscendencją, stoją na samym jej szczycie. Oznacza to, że zanim zaczniemy zwracać uwagę na duchowość powinniśmy najpierw zaspokoić inne, niżej postawione w tym diagramie potrzeby.

W pierwszym rzędzie są to potrzeby fizjologiczne, następnie potrzeby bezpieczeństwa, miłości i przynależności do grupy, szacunku, wiedzy, harmonii i piękna i wreszcie potrzeba. Dopiero później mają się pojawiać potrzeby duchowe. Jednak z punktu widzenia Duszy całe nasze życie, wszystkie doświadczenia, sukcesy i porażki, chwile piękne i podłe, bez względu na naszą ocenę, wszystko to jest rozwojem duchowym. I nawet jeśli nie uświadamiamy sobie tego faktu – tak w istocie jest.

Do pewnego bowiem momentu rozwijamy się niemalże po omacku, głównie poprzez doświadczenia wywołujące cierpienie. Ból, czy to fizyczny, emocjonalny, czy też egzystencjalny, towarzyszy ludzkości od zarania dziejów. Stworzyliśmy nawet apoteozę bólu uznając cierpienie za wartość samą w sobie. Przypuszczalnie dlatego, że nie wiedzieliśmy jak poradzić sobie z tym bolesnym tematem.

Na szczęście w pewnym momencie przychodzi olśnienie, że możemy równie dobrze, a może nawet i lepiej rozwijać się poprzez poszerzanie świadomości. Niestety okazało się, że nowa ścieżka stawia przed człowiekiem równie wielkie wyzwania. Wymaga ona ciągłego weryfikowania własnych przekonań, a jak wiadomo jesteśmy niezwykle silnie do nich przywiązani. Ba! Uważamy nawet, że nasze przekonania stanowią o tym, kim jesteśmy i oczywiście są najlepsze na świecie. Wolimy unikać koniecznej wewnętrznej transformacji, pragnąc jednocześnie, aby otaczający nas świat zmieniał się wedle naszej woli. Jest to duchowo niewykonalne z bardzo prostej przyczyny: Świat zewnętrzny jest odbiciem świata wewnętrznego. Jeśli uważamy siebie np. za niegodnych i mamy o sobie złe zdanie jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek traktował nas z respektem. Przykłady można mnożyć w nieskończoność.

Techniki umożliwiające zmianę odpowiednich wzorców myślowych po to, aby zaistniała pożądana przez nas zmiana w rzeczywistości zewnętrznej, są przedmiotem badań psychologów i szamanów od wieków. Jednak wychwycenie ukrytego w głębinach naszej psychiki przekonania powodującego negatywne skutki czasem nie jest takie proste, jak również sposobów na zmianę jest nieskończona ilość i każdemu może odpowiadać coś innego. Rozwój Duchowy można wypracowywać sobie, jeśli pragniemy się właśnie w ten sposób rozwijać. Jest to proces stopniowy, który trudno w jakikolwiek sposób sztucznie wymusić.

Prawdziwy Rozwój Duchowy następuje jako naturalna realizacja rozwoju naszej istoty, o ile taka ścieżkę sobie obieramy.